آرامش

بانو دیگر آرامشِ بعد از بیدار شدن از خواب را هم از دست داده ام،

همین که بیدار می شوم،

خورشید تلاش می کند که با اشعه اش

نویدِ روزِ نو را بدهد

و قدرت پاک کنندگی زمان را به رخم بکشد،

اما یادِ تو امان نمی دهد که اشعۀ خورشید برسد به چشمانم،

هوشیار که می شوم، می آیی،

ولی خودت نه، یادت،

و یادِ اینکه تنها یادت در آغوشم هست....

آرامشم را در خواب جستجو می کنم،

حداقل آنجا شاید دستم در هوا ، بی هوا نچرخد،

شاید ساعتی، ثانیه ای، لحظه ای باشی آنجا...